Radom - siła w precyzji

Jacek Żemantowski - najdłużej urzędujący w historii Prezes Polskiego Związku Szachowego (1988-2000 r). Urodził się 18 lutego 1939 r. w Stalowej Woli. Pochodził z rodziny o silnych tradycjach patriotycznych. Lata swego dzieciństwa i młodości Jacek Żemantowski spędził w Radomiu. Już wtedy wiele czasu poświęcał na studiowanie literatury szachowej, dochodząc w 1953 r. do reprezentacji Warszawy juniorów i uzyskując z zespołem DWP w 1954 r. tytuł drużynowego wicemistrza Polski.

Znaczący wpływ na ukształtowanie sportowych zainteresowań młodego Jacka okazał jego stryj Józef, pracownik zakładów im. “Waltera”. Stryj przed wojną uprawiał łyżwiarstwo. Później był społecznym działaczem klubu “Broń”. Wychowując Jacka, zapoznał go także z innymi dyscyplinami sportu: boksem, kolarstwem, tenisem, piłką nożną. Zaraził go również bakcylem “społecznika”.

W 1961r. Jacek Żemantowski ukończył studia na Wydziale Dziennikarskim UW. Jako szermierz stołecznego klubu AZS AWF był siedmiokrotnym medalistą mistrzostw kraju we florecie i szpadzie, brązowym medalistą Uniwersjady w Budapeszcie (1965 r.) oraz międzynarodowych mistrzostw Skandynawii w szpadzie (1966 r). Jeszcze jako sportowiec chwycił za dziennikarskie pióro. Wiosną 1966 r. wygrał konkurs na prezenterów Dziennika Telewizyjnego, a jesienią otrzymał etat w redakcji sportowej TVP.

Od razu dał się poznać jako dziennikarz bardzo ambitny. Poruszał sprawy trudne, kontrowersyjne. Kilkakrotnie przedstawił reportaże z Radomia. Wskazywał w nich na zaniedbanie sportu wyczynowego w mieście, uchodzącym za bogate i posiadające znakomity potencjał ludzki. W 1968 r. zdobył nagrodę “Złotego Ekranu” i “Złotego Pióra”. Był związany z “Expresem Wieczornym”, “Sztandarem Młodych”, “Sportowcem”, “Lekkoatletyką”, “Razem”, “Płomykiem”, “Tempem”, “Przeglądem Sportowym” i Telewizją Polską. Był także wiceprezesem Polskiego Związku Szermierczego.

Po wielu latach bogatej w osiągnięcia twórcze i liczne nagrody kariery dziennikarskiej, w 1988 roku Jacek Żemantowski został wybrany prezesem Polskiego Związku Szachowego. Powołał do życia Akademię Szachową. Był inicjatorem założenia ponad stu UKS-ów w dyscyplinie szachowej. Z jego inicjatywy rozpoczęła się także w 1977 r akcja “Wakacje z szachami.” Pozostając w ścisłej współpracy z Andrzejem Zygarskim, powołał do życia turniej szachowy “Królewski Gambit Radomia”, który w ciągu trzech lat rozrósł się do rangi międzynarodowej, gromadząc na starcie znanych arcymistrzów, a w 2000 r. zaprosił do grodu nad Mleczną wielokrotnego mistrza świata Anatolija Karpowa.

“Miasto Radom uznawałem za najbliższe mojemu sercu. I tak jest do dzisiaj. Tu mam nie tylko groby najbliższych. Tu mam braci, ich dzieci studiujące na radomskich i warszawskich uczelniach, tu mam mnóstwo wspaniałych przyjaciół”... ”Wierzę, że czasy których doczekaliśmy otwierają przed Radomiem i Radomianami nowy etap tworzenia życia optymistycznego, godnego, w którym swoje miejsce znajdą także szachiści – sportowcy niosący intelektualny pierwiastek rozwoju młodego pokolenia....”– tak pisał o sobie i swoim mieście w 1997 roku do radomskich mediów, kiedy to zrodził się w jego głowie zamysł stworzenia wtedy ogólnopolskiego, a dziś już międzynarodowego turnieju szachowego o Puchar Prezesa Polskiego Związku Szachowego “Królewski Gambit Radomia”.

Zmarł nagle 4.06.2002 r. w wieku 63 lat. Od 2003 r. Uchwałą Radomskiego Stowarzyszenia GAMBIT dla uczczenia jego pamięci przekształcono nazwę imprezy na Międzynarodowy Turniej Szachowy im. Jacka Żemantowskiego – Królewski Gambit Radomia.

Źródło tekstu: tekst dzięki uprzejmości Andrzeja Zygarskiego – prezesa Radomskiego Stowarzyszenia Sportowego GAMBIT