Adolf Tochterman

Adolf Tochterman (1892 – 1955) - urodził się w Pilicy koło Warki. W latach 1912 - 1914 studiował medycynę na Uniwersytecie w Kijowie. Po wybuchu I wojny światowej przez rok był asystentem w szpitalu wojskowym w Krakowie. W latach 1916 – 1920 kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1918 r. wstąpił do Legii Akademickiej i przebywał na froncie w charakterze lekarza, a następnie odbył służbę wojskową, z której zwolniono go w 1923 r. w stopniu lekarza podporucznika. Odbył dwuletnią specjalizację w zakresie interny w Szpitalu Ewangelickim w Łodzi.

W dniu 1 stycznia 1926 r. objął stanowisko ordynatora oddziału wewnętrznego szpitala im. św. Kazimierza w Radomiu, na którym pozostał do końca życia. W latach 1926 – 1928 był także lekarzem szkolnym w Gimnazjum im. T. Chałubińskiego i w Szkole Handlowej w Radomiu. W 1930 r. wchodził w skład rady lekarskiej Kasy Chorych w Radomiu, a potem był prezesem radomskiego oddziału Związku Lekarzy Państwa Polskiego.

W końcu sierpnia 1939 r. został zmobilizowany i od 6 do 17 IX brał udział w obronie Warszawy, gdzie kilkakrotnie przeprowadzał ewakuację szpitala polowego. Po powrocie do Radomia, 9 XI 1939 został aresztowany z grupą najbardziej znanych obywateli miasta jako zakładnik i przetrzymywany był z nimi przez kilka dni. W latach okupacji, wobec zajęcia budynku szpitalnego przez Niemców, prowadził lecznicę dla Polaków ulokowaną w przyszpitalnych barakach.

Po wyzwoleniu Radomia w dniu 16 I 1945 r. organizował szpital i oddział wewnętrzny, który w ciągu 10 lat rozbudował z 30 do 120 łóżek, polepszył zaopatrzenie w urządzenia medyczne i lekarstwa oraz powiększył personel. Jest autorem zachowanej w maszynopisie obszernej pracy „O szpitalach i lekarzach radomskich”, przedstawiającej ponad stuletnie dzieje radomskiej służby zdrowia.

W 1954 r. wybrany radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Zmarł w Warszawie, pochowany w Radomiu na Cmentarzu Ewangelickim. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”.

Źródło tekstu: wg „Z ziemi radomskiej i dla niej”, Radomskie Towarzystwo Naukowe, Radom 1998