Tytus Chałubiński

Tytus Chałubiński (1820 – 1889) - urodził się w Radomiu. Ukończył ósmą klasę radomskiego Gimnazjum Gubernialnego. Jego studia w Dorpacie i Würzburgu zaowocowały dyplomami kandydata nauk przyrodniczych oraz doktora medycyny i chirurgii. Tym kierunkom pozostał wierny do końca życia, publikując dzieła z obydwu dziedzin. Pracował w szpitalach warszawskich, miał dużą praktykę prywatną.

W związku z działalnością konspiracyjną był śledzony przez policję. Mimo to w 1848 r. przedostał się do oddziałów gen Bema na Węgry i organizował służbę medyczną. Wiele podróżował, ale od 1873 r. miejscem jego pobytów letnich stało się Zakopane, gdzie potem osiedlił się na stałe. Uznawany jest za „odkrywcę” Zakopanego. Doceniał właściwości lecznicze klimatu Tatr i Podhala. Wędrował po górach i zachęcał innych do przemierzania szlaków tatrzańskich. Z czasem Zakopane stało się miejscem spotka inteligencji warszawskiej, krakowskiej i lwowskiej.

Dom Chałubińskiego stał się ważnym ogniskiem kultury. Przyjaciele lekarza utworzyli tu muzeum poświęcone osobie Chałubińskiego oraz jego zbiorom botanicznym i geologicznym. Został pochowany w Zakopanem, na Pęksowym Brzyzku.

Źródło tekstu: „Radomskie wędrówki regionalne. Wydarzenia, ludzie, zabytki, dziedzictwo kulturowe, przyroda” pod red. Janusza Pulnara, Radom 2000