Radom - siła w precyzji

Jacek Malczewski (1854 – 1929) - wybitna postać Młodej Polski. Urodzony w Radomiu, do szkół przygotowany w majątku Karczewskich w Wielgiem pod okiem znakomitego pisarza i pedagoga Adolfa Dygasińskiego. Studia plastyczne podjął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po konflikcie z samym mistrzem Janem Matejką, uzupełniał studia w innych pracowniach oraz w trakcie podróży artystycznych ( Paryż, Monachium). Brał udział w wyprawie do Azji Mniejszej jako rysownik – kronikarz. Sukces artystyczny osiągnął za życia.

Wystawiany i nagradzany na licznych wystawach, pełnił funkcję profesora i rektora Akademii sztuk Pięknych, założył własną Szkołe Rysunkową, był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Jest autorem wielkiej ilości wspaniałych obrazów, tworzonych według własnego stylu. Początkowo tematem jego prac była martyrologia powstania w 1863 r., przedstawiana w tonacji stłumionych, oliwkowych brązów. Potem malarz stosował już bogatą kolorystykę, a jego obrazy zaludniają postacie mitologiczne, anioły, satyrowie i rusałki, piękne kobiety, muzy, niejednokrotnie towarzyszące postaci samego autora.

W symbolicznej formie artysta dotykał problematyki życia i śmierci, interesowała go zagadka wieczności, miłość, religia i sztuka, sprawy narodowe, osobowość portretowanych osób i osobowość własna w autoportretach. Tłem obrazów Malczewskiego jest krajobraz polski, ale i ten z okolic Wielgiego, krainy dzieciństwa, do której artysta powracał. Taki jest temat obrazu „Mój pogrzeb”, oferowanego Radzie Miejskiej Radomia. Znalazł się on, obok innych prac artysty, w zbiorach radomskiego muzeum, które nosi imię Jacka Malczewskiego.

Źródło tekstu: „Radomskie wędrówki regionalne. Wydarzenia, ludzie, zabytki, dziedzictwo kulturowe, przyroda” pod red. Janusza Pulnara, Radom 2000)